Human rights has acquired a widely recognized international status since the Universal Declaration of Human Rights through the activities of some states, international organizations and NGOs, and has been incorporated into the foreign policy making of some states. Human rights has been renowned as one of the major forces influencing the development of international relations and international law. Nonetheless, the incorporation of human rights problematic into the practice of international relations and foreign policy making poses some theoretical, normative and practical difficulties, considering the founding norms and practices of modern international system. This article elaborates the tension between human rights and foreign policy, and traces the roots of this problematic relationship by going back to the founding tenets of realism, the dominant approach to the study of international relations and foreign policynsan hakları sorunsalı bazı devletler, uluslararası örgütler ve sivil toplum kuruluşlarının eylemleri sayesinde İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi’nden bu yana günümüz uluslararası ilişkilerinde kendine yer edinmiş ve bazı devletlerin dış politika yapım sürecine dahil olmuştur. İnsan hakları uluslararası ilişkiler ve uluslararası hukukun gelişimini etkileyen temel güçlerden biri olarak kabul edilmektedir. Yine de insan hakları sorunsalının uluslararası ilişkiler pratiğine ve dış politika yapım sürecine dahil edilmesi, modern uluslararası sistemin kurucu normları düşünüldüğünde, bazı teorik, normatif ve pratik güçlükler sunmaktadır. Bu çalışma insan hakları ve dış politika arasında varolan bu gerilimi tasvir edip, uluslararası ilişkiler ve dış politika çalışmalarında hakim yaklaşım olan realizmin temel ilkelerine bakarak, bu problemli ilişkinin kökenlerinin izini sürmeyi amaçlamaktadır.